ตามหาต้นกำเนิดกาแฟระดับโลกที่ดอยช้าง ตอนที่ 2 เส้นทางสู่ดอยช้าง

เส้นทางประมาณร้อยกว่ากิโลจาก อ.แม่อาย ปลายทางคือ บ้านดอยช้าง อ.แม่สรวย จ.เชียงราย ผมเลี้ยวซ้ายตรงสามแยกบ่อน้ำมันฝาง เลี้ยวมาสักพักจะขับผ่านโรงกลั่นน้ำมันฝางอยู่ซ้ายมือแปลกตาดีครับ ใครจะคิดว่าโรงกลั่นน้ำมันจะมาอยู่บนที่สูงได้นะ

เส้นทางนี้เป็นทางสองเลนรถวิ่งสวนกัน แต่ทางโดยรวมดีมากนะครับถนนกว้าง มีไหล่ทางและที่กั้น ทำให้ผมขับรถเร็วได้บ้างเป็นระยะ มีเหยียบร้อยกว่านิดๆ สองสามทีแน่ะ... บางช่วงของการเดินทางผมเจอรถขนกระหล่ำของชาวบ้านและรถบรรทุกหกล้อ ทั้งขับนำหน้าและสวนทางมาพอให้ได้เสียวบ้างแต่ก็แซงได้ไม่ยากนัก เส้นทางนี้ผมเคยคุยกับคนในพื้นที่(คือคุณชายเข็มพร) บอกว่าเป็นทางเส้นเก่าที่เชื่อม อ.ฝาง จ.เชียงใหม่ กับ อ.แม่สรวย จ.เชียงราย คนเมื่อก่อนใช้ถนนเส้นนี้เป็นหลัก ส่วนทางเส้นใหม่คือเส้นที่ไปทางบ้านท่าตอน อ.แม่อาย ปลายทางติด อ.แม่จัน(ทางไปไร่ชาฉุยฟงที่ผมไปมาครั้งก่อนนี้) ดังนั้นหากเดินทางด้วยเส้นนี้รถจะไม่ค่อยมากเท่าไหร่

เส้นทางคดเคี้ยวมีขึ้นเขาช่วงกลางของการเดินทาง ต้องใช้เกียร์ต่ำบ่อย สองข้างทางมีจุดให้จอดรถพักรถกันได้บ้าง ทำให้ผมได้มีโอกาศชมวิวทิวทัศน์ ถ่ายรูป ได้บิดเอวดังลั่นกร๊อบแกร๊บ หายเมื่อยหลังเมื่อยเอวไปบ้าง แม้จะยังไม่แก่เท่าไหร่ก็เริ่มเมื่อยแล้วนะครับ หะๆ

วันนี้เมฆสวยท้องฟ้าใสครับ อากาศกำลังดีเมื่อวานฝนยังตกอยู่เลย

มองไปเห็นหมู่บ้านชาวเขาเป็นระยะครับ

พอผมถึงแยกแม่สรวยให้เลี้ยวซ้ายไปอีกสักพักก็จะเห็นป้ายทางไปดอยช้างกับดอยวาวีครับ เลี้ยวซ้ายโลดจ้า ป้ายบอกว่าขึ้นไปดอยช้างอีก 20 กิโล เลี้ยวขึ้นไปถนนเริ่มแคบลงมานิดครับ จากแยกใหญ่มาสักพักน่าจะประมาณ 4-5 กิโล จะเจอสามแยกเล็กแยกให้เลี้ยวขวา ป้ายบอกว่าไปดอยช้างอีก 15 กิโลเมตร จากจุดนี้สามารถตรงไปถึงดอยวาวีได้ครับอีก 43 กิโลแน่ะ ขากลับผมจะกลับทางนี้นะครับ จะได้สัมผัสสองเส้นทางที่แตกต่างกัน ^^

บรรยากาศตอนนี้มองซ้ายมือเห็นน้ำจากเขื่อนแม่สรวย เหมือนทะเลสาบสวยดีเหมือนกันแหะ

เข้าแยกเล็กมาสักพักเจอสัญลักษณ์นี้ก็พอทราบนะครับ ว่ารถบรรทุกเยอะ เอ้ยไม่ใช่! ใช้เกียร์ต่ำนะครับ

ทางจากแยกสุดท้ายปากทางขึ้นไปหมู่บ้านดอยช้างผมคิดว่าเป็นเส้นทางที่ท้าทายและสนุกในการเดินทางอย่างแท้จริงนะ ถนนแคบลง ต้องตั้งสติขับรถมากขึ้นอีกหน่อย มีหลุมเป็นระยะจากฝนตกน้ำขังให้ผมหายง่วงได้เป็นระยะๆ รถสวนมาทีนึงลุ้นกันสนุกดีเพราะว่ามีหญ้าขึ้นข้างทาง หญ้าสูงๆอะครับ ผสมกับต้นไมยราบ(เขียนไงหว่า)เลยขอบกินถนนเข้ามาเยอะเลยครับ บางช่วงซ้ายมือ ขวามือเป็นเหวลึกลงไป(แต่ก็ยังดีมีที่กั้นอยู่นะ) เราเริ่มขึ้นสู่ที่สูงจากระดับน้ำทะเลเกิน 1 พันเมตรแล้วครับ เห็นดอยหลายลูกสุดลูกตาดอยส่วนใหญ่เหมือนคนหัวล้านไม่มีผมครับ ฮ่า.. ผมชอบเรียก "ภูเขาหัวโล้น"

พอใกล้จะถึงดอยช้างทางก็เริ่มชันครับ ผมเริ่มเห็นรถกระบะวิ่งสวนมามากขึ้นนะ เห็นรถบรรทุกต่างคนงาน มีคันนึงใส่ชุดชาวเขาเผ่าอาข่าต่างมาเต็มรถเลยไม่รู้ว่าไปไหนหรือกลับมาจากไหนกันก็แปลกตาดีครับ นั่นไง!มีรถเก๋งสวนมาบ้างทางมันไม่เลวร้ายเกินไปเพราะยังมีคนเอาเก๋งมานะ(นึกในใจว่าใจถึงฝุดๆ) ชำเลืองมองป้ายส่วนมากเป็นป้ายทะเบียน กทม.ออ สงสัยเพราะอากาศเริ่มหนาวคนเที่ยวเลยเยอะมั้ง และตอนนี้เราใกล้ถึงดอยช้างแล้วครับ อีกไม่กี่กิโลเอง..

ผมกำลังจะถึงดอยช้างแล้วครับ...โปรดติดตามตอนต่อไป

สามารถกด Like เพื่อติดตามการเดินทางของผมได้ที่ facebook fanpage ได้เลย

https://www.facebook.com/tommy4journey

ตรงไหนผมพลาดไป หรืออยากสอบถามไม่ต้องเกรงใจที่จะ comment นะครับ

แต่ว่าขอความกรุณาคอมเม้นด้วยความสุภาพนะครับ ขอบคุณครับ ^^